συναγείρω

ΝΜΑ

συναθροίζω, συνάγω (α. «μπόρεσαν να συναγείρουν όλο τον κόσμο» β. «ξυνήγειρε θεοὺς πάντας ἐς τὴν... οἴκησιν», Πλάτ.)

νεοελλ.

καλώ αιφνιδίως σε σύναξη, σηκώνω στο πόδι

αρχ.

1. μαζεύω στράτευμα («συναγείραντες τοὺς συμμάχους», Πολ.)

2. φέρνω μαζί με κάποιον στον νου μου

3. μτφ. (για την ψυχή ή ψυχικές ιδιότητες) συγκεντρώνω («ἀνεθάρσησά τε καί μοι κατὰ σμικρὸν πάλιν ἡ θρασύτης ξυνηγείρετο καὶ ἀνεζωπυρούμην», Πλάτ.)

4. μέσ. συναγείρομαι

α) συγκεντρώνω τα προς το ζην χρήσιμα

β) μαζεύω για τον εαυτό μου ως ιδιοκτησία μου

5. φρ. «συναγείρω ἐμαυτόν» — συγκεντρώνω τις σκέψεις μου (Πλάτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀγείρω «μαζεύω, συγκεντρώνω»].